Ανεργία

Ένας άνεργος άνθρωπος: ο διπλανός σου!

Η κατάσταση της χώρας μας, οδηγεί καθημερινά όλο και περισσότερους ανθρώπους στην μάστιγα που ονομάζεται "ανεργία". Απολύσεις, εφεδρείες, αποζημιώσεις στην καλύτερη των περιπτώσεων και ο καθένας στο σπίτι του...στην μοναξιά του και στο άγχος του, για ένα αβέβαιο αύριο για τον ίδιο και την οικογένεια του. Παρόλο που οι νεότεροι έχουν ίσως την πολυτέλεια να ψάξουν με την ησυχία τους για μια νέα δουλειά, να φύγουν στο εξωτερικό ή να προσφύγουν σε περιστασιακές ή μερικής απασχόλησης εργασίες, κάποιοι άλλοι που οι υποχρεώσεις τους τρέχουν και οι μετακινήσεις δεν είναι εφικτές, ασφυκτιούν και δοκιμάζουν καθημερινά τις αντοχές τους. Τα έξοδα τρέχουν, οι καθημερινές ανάγκες δεν σταματούν, δάνεια, ενοίκια, βενζίνες, σχολεία...και η λίστα δεν τελειώνει ποτέ.  Άρνηση, θυμός, φόβος, απογοήτευση, σύγχυση είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα που βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια άνθρωποι στην χώρα αυτή.... Λογικό αν σκεφτεί κανείς πως οι οικονομικές δυσχέρειες φέρνουν μαζί τους πολύ πόνο και θλίψη στην οικογένεια.
Αυτό που πραγματικά με στεναχωρεί και με θλίβει, είναι η ψυχολογία αυτών των ανθρώπων. Και τους συμπεριλαμβάνω όλους γιατί, όλοι λίγο ή πολύ καλούνται να βιώσουν μια αλλαγή που έχει τεράστιο κόστος στην ψυχολογική, κοινωνική, φυσιολογική και πνευματική τους υπόσταση. Νεότεροι ή μεγαλύτεροι, μορφωμένοι ή ανειδίκευτοι, εργάτες ή καθηγητές, όλοι καλούνται να ζήσουν με λιγότερα, ελάχιστα ή με το τίποτα...και δεν είναι μόνο αυτό. Αναλογιστήκατε ποτέ πως μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος που έχει χάσει την δουλειά του και μαζί με αυτήν χάνει καθημερινά και την αξιοπρέπεια του; Τι μπορεί να σκέφτεται και τι να περιμένει; Κοιμάται άραγε τα βράδια και αν ναι τι όνειρα να βλέπει όταν η κοινωνία του απαγορεύει να ονειρεύεται; Τι τρώει, τι πίνει, τι κάνει κατά την διάρκεια της ημέρας του και τι απαντάει στα "θέλω" των παιδιών του; Πως θα πληρώσει το ρεύμα, το νερό του; Πως ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του, τι απαντάει σε όσους του ζητάνε τα λεφτά τους, τι κάνει για να γλυκάνει την πίκρα των παιδιών του όταν δεν μπορεί ούτε μια σοκολάτα να τους αγοράσει; Νομίζω πως αυτά είναι ερωτήματα που όλοι πρέπει να αναλογιστούμε αν θέλουμε να αποκαλούμαστε άνθρωποι. Μπορεί σήμερα να έχεις την ασφάλεια της δουλίτσας και του μηνιαίου σου μισθού, κανείς όμως δεν σου εγγυάται πως και αύριο τα πράγματα θα είναι το ίδιο για σένα. Όλοι μας μπορεί να βρεθούμε στην θέση αυτού του "ανθρώπου" που έχει γίνει σκιά του εαυτού του και περιμένει το θαύμα που θα τον βγάλει από το αδιέξοδο. Περιμένει να ξυπνήσει από τον εφιάλτη... 
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, και εύχομαι πραγματικά ο Άγιος Βασίλης και το Πνεύμα των Χριστουγέννων να γεμίσει όλα τα σπιτικά αυτής της χώρας με δώρα, γλυκές μελωδίες, ευχάριστες μυρωδιές από τον αναμμένο φούρνο και πολλά χαμόγελα...εύχομαι να μπορούσα να βοηθήσω όσους χρειάζονται βοήθεια και αυτό εύχομαι και σε εσάς!


Με εκτίμηση και βαθιά κατανόηση σε όσους παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους. Μπορεί να σας τα στερήσουν όλα, κανείς όμως δεν μπορεί να σας πάρει την δύναμη και την πίστη σας για ένα καλύτερο αύριο! Συνεχίστε την προσπάθεια με το κεφάλι ψηλά!