Αποξένωση των συντρόφων

Ζευγάρια εν μέσο κρίσης….

Μια καλημέρα και δυο κουβέντες στα πεταχτά… «Θα τα πούμε πάλι το βράδυ», παρόλο που στην πραγματικότητα, όταν εκείνος γυρνάει σπίτι, εσείς είστε πια κατάκοπη. Το μόνο που θέλετε είναι να βουλιάξετε στον καναπέ μέχρι να σας πάρει ο ύπνος. Έτσι περνάνε οι μέρες…

Πιστεύετε πως κάποια στιγμή τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα για σας, και τότε θα μπορέσετε να αφιερώσετε λίγο χρόνο ο ένας στον άλλο. ‘Όταν φτιάξουν τα οικονομικά μας, όταν βρω κι εγώ μια δουλειά, όταν τα παιδιά θα ξεπεταχτούν λίγο, όταν θα μπορεί η γιαγιά ή ο παππούς να τα κρατήσει, όταν θα είμαστε ξεκούραστοι’, όταν, όταν, όταν…

Αναπολείτε, θυμάστε, ονειρεύεστε, παρόν όμως δεν υπάρχει! Και χωρίς παρόν, καμιά σχέση δεν προχωράει, δεν στέκεται, δεν καρποφορεί. Μπορεί να σας βολεύει να εθελοτυφλείτε και να ξεγελάτε τον εαυτό σας με δικαιολογίες και επεξηγήσεις που όμως, «η σχέση» δεν καταλαβαίνει. Αυτή χρειάζεται στοργή και αγάπη, ζεστασιά και μοίρασμα, αγκαλιές και παρουσία…Ακόμα κι εκείνες τις φορές που ο άλλος δεν θα μπορεί να είναι δίπλα σας.

Δεν λέει κανείς πως είναι εύκολο να επέλθει ισορροπία σε μια σχέση, ειδικά όταν το ζευγάρι βιώνει οικονομικά και επαγγελματικά προβλήματα. Όταν οι ανάγκες τις καθημερινότητας ρουφάνε σαν σφουγγάρι την ενέργεια σας. Όταν το άγχος για το αβέβαιο αύριο γεμίζει με εφιάλτες τα όνειρα σας και σύννεφα την κάθε σας μέρα. Είναι δύσκολο, όχι όμως και ακατόρθωτο. Στο κάτω κάτω, έχει πάντα να κάνει με τις προτεραιότητες του καθενός. Ωστόσο, ακόμα κι αν σήμερα δεν είναι η «σχέση» μια από τις βασικές σας προτεραιότητες, σκεφτείτε πως ενδεχομένως όταν θα θέλετε και θα μπορείτε η κατάσταση μεταξύ σας να είναι μη αναστρέψιμη. Δυο άνθρωποι αν χαθούν, χάθηκαν, και είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρεθούν εκεί όπου άφησε ο ένας τον άλλο.

Δυστυχώς όλο και περισσότερο νέα ζευγάρια αποξενώνονται και χάνονται μέσα στην ασφυκτική καθημερινότητα τους. Δουλειά, παιδιά, υποχρεώσεις, ρουτίνα, άγχος, θυμός και ανασφάλεια είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που δυο άνθρωποι περιφέρονται σαν ξένοι στο ίδιο τους το σπίτι. Οι στιγμές χαράς και τρυφερότητας έχουν αντικατασταθεί από την κούραση και την αβεβαιότητα για το μέλλον. Θέλετε να πλησιάσετε αλλά δεν βρίσκεται πια τον τρόπο… Αν η σχέση είναι σημαντική για εσάς, τρόπος υπάρχει και μάλιστα όχι μόνο ένας. Αρκεί να σκεφτείτε πως πέρα και πάνω απ’ όλα, η σχέση σας είναι η δύναμη σας, και η ισορροπία ανάμεσα στα πρέπει και τα θέλω σας καθοριστική, τόσο για την δική σας ψυχική υγεία όσο και γι’ αυτήν των παιδιών σας.  Αναλάβετε λοιπόν δράση…

1. Βρείτε χρόνο ο ένας για τον άλλο. Δεν χρειάζεται να κάνετε μεγάλα και φανταχτερά πράγματα ούτε να σπαταλήσετε χρήματα για να είστε μαζί.
2. Θυμηθείτε πράγματα που σας άρεσαν να κάνετε παρέα.
3. Μιλήστε για όσα εκτιμάει και θαυμάζει ο ένας στον άλλο.
4. Βάλτε στόχους για το άμεσο μέλλον.
5. Καθορίστε μια μέρα και ώρα της εβδομάδας που θα είναι αποκλειστικά δική σας.
6. Κλείστε την τηλεόραση. Σκοτώνει την επικοινωνία και σας απομακρύνει.
7. Αποφύγετε τις εντάσεις και τους καυγάδες. Δεν φταίει ο σύντροφος σας που η Ελλάδα βουλιάζει και μαζί με αυτήν κι εσείς.
8. Δειπνήστε μαζί στο σπίτι και πιείτε ένα ποτάκι ακούγοντας μουσική.
9. Κάντε μικροδωράκια και εκπληξούλες ο ένας στον άλλο. Ακόμα κι ένα μικρό ραβασάκι που θα βρει στο πορτοφόλι του/της θα του/της τονώσει την αυτοεκτίμηση του/της και θα ζεστάνει την ημέρα του/της.
10. Προσέξτε την εμφάνιση σας. Κάθε άντρας θέλει να βλέπει την γυναίκα του περιποιημένη όταν γυρνάει σπίτι.
11. Επικοινωνείτε συχνά κατά την διάρκεια της ημέρας.
12. Μην αποφεύγετε το «σ’αγαπώ». Ακόμα κι αν ο άλλος το ξέρει, σε ποιόν δεν αρέσει να το ακούει;
13. Οι αγκαλιές φέρνουν κοντά τους ανθρώπους και αναθερμαίνουν τις σχέσεις τους. Αγκαλιάστε τον/την όσο πιο συχνά μπορείτε.
14. Δώστε σημασία και προσοχή σε αυτά που έχει να σας πει, σε όσα τον/την απασχολούν, στις ανάγκες του/της που δεν ικανοποιούνται. Δεν χρειάζεται να βρείτε λύσεις. Συχνά, το μόνο που έχουμε ανάγκη είναι να μας ακούσουν.
15. Κάντε μικρο-εξομολογήσεις ο ένας στον άλλο. Είναι πολύ σημαντικό να μοιραζόμαστε αυτά που νιώθουμε και σκεφτόμαστε για τον άνθρωπο μας.
16. Αφιερώστε του/της τραγούδια.
17. Στείλτε του/της ένα τρυφερό γράμμα ή ένα μήνυμα στο κινητό.
18. Χαρίστε της λουλούδια μια μέρα που θα έχει τις μαύρες της.
19. Δείξτε του / της πως ακόμα κι αν τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως ονειρευόσασταν κάποτε, είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει στην ζωή σας.
20. Να θυμάστε πως ακόμα κι αν αυτά που σας χωρίζουν είναι πολλά, όσα σας ενώνουν πάντα θα υπερτερούν!              

Οι μητέρες του 21ου Αιώνα

Η ζωή της σύγχρονης γυναίκας και μητέρας…

Έχετε σκεφτεί ποτέ, πόσο προκλητικά λίγες είναι οι 24 ώρες της ημέρας, για να χωρέσουν όλα όσα πρέπει να γίνουν από μένα κι από εσένα; Εμάς, τις γήινες, ανθρώπινες, δυναμικές μανούλες, εργαζόμενες και συζύγους που καλούμαστε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων – πώς αλλιώς…Όρθιες.

Είμαι σίγουρη πως με καταλαβαίνεις, ακόμα κι αν έχεις απωθήσει, με κόπο πολύ, την πραγματικότητα σου. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να επιβιώσεις προσωρινά. Υπάρχουν ωστόσο κι άλλες επιλογές, λιγότερο απωθητικές, και περισσότερο λειτουργικές, τόσο για σένα όσο και για την οικογένεια σου.

1. Προσπάθησε να σταματήσεις να εστιάζεις στην λύση των προβλημάτων σου – δοκίμασε να συμβιβαστείς με την πραγματικότητα και να την διαχειριστείς όσο καλύτερα μπορείς.
2. Δες τα πράγματα με ελπίδα και αισιοδοξία. Κάνε μια λίστα με τις υποχρεώσεις, προτεραιότητες και γεγονότα που σε απασχολούν και οργάνωσε έτσι την σκέψη και την καθημερινότητα σου – πάντα εστιάζοντας στην φωτεινή προοπτική των πραγμάτων.
3. Απάντησε σε βασικά ερωτήματα: Πως μπορώ να διαχειριστώ καλύτερα τον χρόνο μου; Ποιες ανάγκες μου δεν ικανοποιώ εδώ και καιρό; Ποιος και πόσο μπορεί να μοιραστεί μαζί μου τις καθημερινές μου υποχρεώσεις και εργασίες;
4. Εστίαζε όσο πιο συχνά μπορείς στα θετικά πράγματα που υπάρχουν γύρω σου και μέσα σου… Πάρε μια βαθιά ανάσα αγκαλιάζοντας τα δώρα της ζωής σου.
5. Επιβράβευε τον εαυτό σου ακόμα και για τα μικρά σου επιτεύγματα.
6. Χαμογέλα το πρωί όταν ξυπνάς…
7. Να τολμάς να λες «ναι, όλα βαίνουν καλός».
8. Υποστήριξε το σώμα και το πνεύμα σου με καλή διατροφή, γυμναστική και χαλάρωση. Ακόμα και μέσα στην ασφυκτική σου καθημερινότητα, βρες λίγο χρόνο για ΣΕΝΑ!
9. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από ένα καλό εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Πρόγραμμα για το σπίτι, για το φαγητό, για τις εξωτερικές δουλειές, για τον εαυτό σου, για τα ψώνια, για τις εξόδους.

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ακατόρθωτα, όταν ο χρόνος τρέχει και όλοι περιμένουν, απαιτούν, θεωρούν, χρειάζονται…Εσένα και τις υπηρεσίες σου! Ωστόσο, επειδή εκτός από τους σημαντικούς ρόλους που πρεσβεύεις είσαι και άνθρωπος, καλό θα ήταν να μην υπερεκτιμάς τις δυνάμεις σου και να μην φτάνεις στα όρια των αντοχών σου. Όλα μπορούν να γίνουν, όχι όμως σε 24 ώρες… Συμβιβάσου με αυτό και ζήσε την ευτυχία που κρύβεται σε κάθε σου μέρα έστω και αν σε περιμένει μια σκληρή πραγματικότητα που μοιάζει κάπως έτσι:   

Να αγοράσω την γραφική ύλη που ζήτησαν στο σχολείο  

Να σιδερώσω  
Να ξεσκονίσω  
Να θυμηθώ να στείλω ένα σημαντικό email  
Να περάσω από τους γονείς μου 
Να κοιμίσω τα παιδιά  
Να επιστρέψω τα dvd 
Να κάνω τα παιδιά μπάνιο  
Να τηλεφωνήσω στην κολλητή μου που γιορτάζει  
Να κανονίσω το πάρτι της κόρης μου  
Να πάω σούπερ μάρκετ 
Να πάω τα παιδιά κούνιες
Να τηλεφωνήσω σε συγγενείς που σκέφτομαι  
Να αλλάξω σεντόνια  
Να βάλω σκούπα  
Να μαγειρέψω  
Να προετοιμαστώ για την δουλειά μου  
Να πληρώσω τους λογαριασμούς  
Να πάρω δώρο για το πάρτι που θα πάμε το Σάββατο 
Να κατεβάσω τα ρούχα της σεζόν  
Να είμαι αισιόδοξη  
Να βάζω στόχους  
Να χαμογελάω  
Να προσέχω τον εαυτό μου  
Να ονειρεύομαι  
Να βάλω ξυπνητήρι  
Να ετοιμάσω τις τσάντες των παιδιών για το σχολείο  
Να διαβάσω τα παιδιά  
Να πάω τα παιδιά σε παιδικό πάρτι  
Να κλείσω ραντεβού με την παιδίατρο  
Να πάω τα παιδιά σχολείο  
Να πάρω τα παιδιά από το σχολείο  
Να ετοιμάσω το τραπέζι  
Να μαζέψω το τραπέζι  
Να πάρω δώρο για την βάφτιση της Κυριακής 
Να πλύνω τις κουρτίνες.....
..........................................
..........................................
.........................................

Καινούργια σχολική χρονιά!!!

Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδιά του κόσμου...  

Ερώτηση για τον μήνα Σεπτέμβριο

Η ερώτηση για τον μήνα Σεπτέμβριο είναι η ακόλουθη:

“Ποιο είναι το αγαπημένο σας ρητό, 

αυτό που μοιράζεστε και έχετε ως οδηγό στην ζωή σας;”

Περιμένω τις απαντήσεις σας μέχρι 30-09-2012 στην ηλεκτρονική διεύθυνση mairakaripoglou@gmail.com (δίπλα από την λέξη θέμα αναγράψτε απάντηση για τον μήνα Σεπτέμβριο).   

Απαντήσεις για τον μήνα Αύγουστο

Οι απαντήσεις σας για τον μήνα Αύγουστο είναι οι ακόλουθες:

Αλλαγή είναι:

- Μια αναπόφευκτή διαδικασία στην ζωή κάθε ανθρώπου…συχνά επώδυνη αλλά απαραίτητη, γιατί μας προσφέρει την ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη, ωρίμανση, αναθεώρηση και μεταμόρφωση (Μαρία Κ. 32 ετών).

- Η ανάγκη εγκατάλειψης ενός τρόπου ζωής και η αποδοχή ενός νέου… (Μαρκέλλα, 29 ετών).

- Η αλλαγή είναι απαραίτητη και συνυφασμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη… είναι μεταμόρφωση, είναι μετάβαση, είναι μεταβολή! (Ιφιγένεια, 39 ετών).

- Η αλλαγή ασκεί αξιοσημείωτη ψυχολογική επίδραση στο ανθρώπινο μυαλό. Για τον απαισιόδοξο είναι απειλή επειδή σημαίνει ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα. Για τον αισιόδοξο είναι ενθαρρυντική επειδή τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα. Γι’ αυτόν που έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του είναι δημιουργική επειδή φέρνει το καινούργιο. Προφανώς, ο χαρακτήρας και ο τρόπος σκέψης του κάθε ανθρώπου καθορίζουν το πόσο εύκολα επιδιώκει την αλλαγή ή πώς αντιδρά όταν αυτή του επιβάλλεται (Μάρκος 35 ετών – ορισμός που έχει δοθεί από τον King Whitney Jr.).

-Η αλλαγή είναι μάθηση…είναι μια διαδικασία που επηρεάζει την ταυτότητα μας, τα πιστεύω μας και τις αντιλήψεις μας για την ζωή, τους ανθρώπους και τον εαυτό μας. (Κων/νος, 29 ετών).

-Η αλλαγή είναι ενόχληση, είναι θλίψη, είναι ενθουσιασμός, είναι αβεβαιότητα. (Αναστασία, 27 ετών).

-Αλλαγή είναι η μετάβαση από μια κατάσταση σε μια άλλη, το τέλος μιας εποχής και η απαρχή μιας νέας. Όσο πιο θετικά αντιμετωπίζουμε τις αλλαγές τόσο πιο ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι θα είμαστε. (Ματίνα, 35 ετών).

- Η αλλαγή είναι εξέλιξη…. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε αυτό τόσο πιο ρεαλιστικές προσδοκίες θα έχουμε από την ζωή μας! (Άννα Μαρία 21 ετών).

- Η αλλαγή είναι ένα προαιρετικό γεγονός…δεν την επιλέγουμε και συχνά δεν την επιθυμούμε… είναι όμως απαραίτητη για να πάμε παρακάτω! (Αντωνία, 24 ετών)  

Επιλόχεια κατάθλιψη

Μεταγεννητική μελαγχολία ή αλλιώς, επιλόχεια κατάθλιψη. 

Τα γιατί και τα πώς της πιο διαδεδομένης μελαγχολίας μετά τον τοκετό. 

Παρόλο που σε κάποιους ίσως και να φαίνεται παράδοξο, η αλήθεια είναι πως το 60 με 80% των νέων μητέρων, αισθάνονται μελαγχολία και θλίψη μετά την γέννηση του παιδιού τους. Αυτό οφείλεται στο ότι, την ευτυχέστερη περίοδο της ζωής τους, συντελείται απότομη πτώση των επιπέδων των οιστρογόνων και της προγεστερόνης (ορμόνες) στον οργανισμό τους, οι οποίες ευθύνονται και για τις απότομες μεταπτώσεις στην διάθεση τους.

Επιλόχεια κατάθλιψη δεν εμφανίζουν βέβαια όλες οι νέες μητέρες κι αυτό γιατί η ευαισθησία στις αυξομειώσεις των ορμονών διαφέρει από άτομο σε άτομο. Επιπλέον, η επιλόχεια κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστεί από την τρίτη κιόλας ημέρα μετά τον τοκετό αλλά και οποιαδήποτε στιγμή κατά την διάρκεια του πρώτου χρόνου.

Αρχικά, όταν μιλάμε για μεταγεννητική ή επιλόχεια κατάθλιψη, εννοούμε την μελαγχολία που παρουσιάζουν οι γυναίκες μετά τον τοκετό.

Τα βασικά συμπτώματα της επιλόχειας κατάθλιψης είναι η θλίψη, τα ‘αδικαιολόγητα’ κλάματα, το έντονο άγχος, η διαρκείς κυκλοθυμία, ο έντονος εκνευρισμός, η ευερεθιστικότητα, προβλήματα στον ύπνο και στο φαγητό, απροθυμία να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας ή με το μωρό μας καθώς και απώλεια μνήμης.

Ωστόσο, εκτός από τις αλλαγές των ορμονών, που όπως είπαμε παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι παράγοντες που πυροδοτούν την επιλόχεια κατάθλιψη…

Αυτοί οι παράγοντες θα μπορούσαν να συνοψιστούν στα ακόλουθα:

-Περιμένατε με ανυπομονησία την γέννηση του παιδιού σας και τώρα που το κρατάτε επιτέλους στην αγκαλιά σας αισθάνεστε μια απότομη πτώση. Και τώρα τι γίνεται που το μεγάλο πια γεγονός έχει συντελεστεί;

-Το μωρό σας μπορεί να μην μοιάζει καθόλου με εκείνον τον ξανθό άγγελο που ονειρευόσασταν, και αυτή η δυσαρμονία ανάμεσα στις προσδοκίες σας και την πραγματικότητα, σας δημιουργούν ενοχές. Αυτές είναι που με την σειρά τους,  πυροδοτούν την κατάθλιψη.

-Κάποιες φορές οι προσδοκίες σας για την γέννα (θα γεννήσω φυσιολογικά ένα υγιέστατο μωρό) δεν υλοποιούνται, με συνέπεια να αισθάνεστε απογοήτευση και ανεπάρκεια (οδηγήστε έτσι σε καταθλιπτικό συναίσθημα).

-Ο θηλασμός είναι για κάποιες γυναίκες μια πολύ δύσκολη και επώδυνη διαδικασία με συνέπεια να γεννά αμφιβολίες και ανασφάλεια για τις ικανότητες σας, ως μητέρα, να φροντίσετε το μωρό σας, για την επάρκεια σας να υλοποιήσετε την επιθυμίας σας να θηλάσετε για αρκεεεετό διάστημα, για την σημασία του θηλασμού στο δέσιμο με το μωρό σας κτλ.

-Η σχέση με τον σύντροφο σας δεν είναι πια η ίδια, και αυτό το γεγονός επιβαρύνει αρκετά την ψυχολογία σας. Χρειάζεται χρόνος για να προσαρμοστείτε και οι ‘τρεις’ στην νέα πραγματικότητα και να μάθετε να λειτουργείτε και ως ζευγάρι και ως γονείς.

-Ένας νέος ρόλος προστέθηκε στους ήδη υπάρχοντες. Τελικά τι απ’ όλα είστε; Μητέρα; Σύντροφος; Υπάλληλος; Ονειροπόλα; Τι είστε περισσότερο; Θα μπορέσετε να αποδώσετε επαρκώς σε όλους σας τους ρόλους; 

-Η εμφάνιση και το σώμα σας έχει αλλάξει, κάτι που δεν μπορείτε εύκολα να αποδεχθείτε και να αγκαλιάσετε. Μαύροι κύκλοι πλαισιώνουν τα μάτια σας και τα ρούχα σας ή είναι πολύ μεγάλα (εγκυμοσύνης) ή πολύ μικρά (αυτά που φορούσατε πριν την εγκυμοσύνη). Πως είμαι έτσι αναρωτιέστε; Θα αρέσω στον άντρα μου έτσι όπως έχω γίνει; Τι θα κάνω με την μεταγεννητική χαλάρωση;  Το στήθος μου κοντεύει να εκραγεί…θα επανέλθει ποτέ;

-Όλα όσα συνηθίζατε να κάνετε ανήκουν πια στο παρελθόν. Ο ανέμελος και ελεύθερος παλιός σας εαυτός δεν υπάρχει πια, και χρειάζεστε χρόνο για να προσαρμοστείτε. Αναρωτιέστε διαρκώς που είναι η παλιά σας ζωή, πόσο θα αντέξετε χωρίς ύπνο, διασκέδαση και ηρεμία…. Χωρίς καφεδάκι με την κολλητή σας ανελλιπώς κάθε Σάββατο μεσημέρι, χωρίς τα τηλεφωνήματα και τις συζητήσεις σε καθημερινή βάση με τις φίλες σας, χωρίς τα σαββατιάτικα ταβερνάκια και μπαράκια, χωρίς τα διήμερα και τις ‘ξένοιαστες’ καλοκαιρινές διακοπές, χωρίς τα κυριακάτικα πρωινά με καφέ και εφημερίδα, χωρίς τις στιγμές που δεν αντέχεις να κάνεις οτιδήποτε και δεν χρειάζεται να κάνεις οτιδήποτε!

-Η κούραση και η μονοτονία της καθημερινότητας, συντελούν στο αίσθημα ανεπάρκειας και αδυναμίας να αντεπεξέλθετε, χωρίς παράπονα και γκρίνιες, στις απαιτήσεις της νέας σας ζωής.

-Στιγμές αυτό-αμφισβήτησης υπάρχουν πολλές – είμαι καλή μητέρα; Φροντίζω επαρκώς το μωρό μου; θα τα βγάλω πέρα με όλα όσα πρέπει να καταπιάνομαι κατά την διάρκεια της ημέρας; Κάνω σωστά ‘αυτό’ ή ‘εκείνο’;

-Από πρωταγωνίστρια είστε πια κομπάρσος. Όλοι ασχολούνται με το μωρό, οι επισκέψεις επικεντρώνονται στο μωρό, τα τηλέφωνα χτυπάνε για το μωρό, οι ανησυχίες και το ενδιαφέρον εστιάζονται βέβαια στο μωρό…κι εσείς απλά αναπολείτε το διάστημα της εγκυμοσύνης που όλος ο κόσμος περιστρεφόταν γύρω από ‘εσάς’!

Αντιμετωπίζοντας την επιλόχεια κατάθλιψη:

Οι ‘επίμονες μελαγχολίες’ μετά τον τοκετό ευτυχώς, σύμφωνα με έρευνες, δεν διαρκούν πολύ. Το καλύτερο φάρμακο θεωρείτε η αποδοχή των συναισθημάτων σας ως φυσιολογικά, η συμπαράσταση τρίτων, η καλή επικοινωνία με τον σύντροφο σας και ο χρόνος που ισορροπεί, σταδιακά, τα επίπεδα των ορμονών στον οργανισμό σας. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες άλλες μικρές καθημερινές «ευλογίες» που μπορούν να σας βοηθήσουν να 'ξεπεράσετε‘, 'με το λιγότερο δυνατό κόστος’, αυτήν την αλλαγή στην ζωής σας.

1. Μιλήστε για όσα σκέφτεστε και νιώθετε. Αφουγκραστείτε τις ανάγκες σας και ζητήστε από όσους νιώθετε κοντά σας να σας βοηθήσουν να τις ικανοποιήσετε. Κάντε αυτό που έχετε πραγματικά ανάγκη.
2. Προσπαθήστε να ξεκουράζεστε όσο μπορείτε περισσότερο. Δεν θα σας πω το «κλισέ» "να ξεκουράζεστε όταν κοιμάται το μωρό" (γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό όταν δεν έχεις βοήθεια και όλα περνάνε από το χέρι σου) αλλά απλά να προσπαθήσετε να βάλετε προτεραιότητες και να λειτουργείτε χωρίς άγχος.
3. Τρώτε σωστά. Χρειάζεστε αρκετή ενέργεια για να μπορέσετε να αντεπεξέλθετε. Μην παραλείπετε γεύματα, πίνετε άφθονο νερό και καταναλώνετε αρκετά φρούτα και λαχανικά (πάντα σύμφωνα με την δίαιτα του θηλασμού. Αποφύγετε την ζάχαρη και την σοκολάτα.
4. Σκεφτείτε θετικά. Οι θετικές δηλώσεις και σκέψεις, το γέλιο, οι τεχνικές χαλάρωσης και η αισιοδοξία είναι τα καλύτερα φάρμακα για την (επιλόχεια) κατάθλιψη.
5. Σταματήστε να νιώθετε ενοχικά ακόμα και για τον αέρα που αναπνέετε. Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς… μέσα από τα λάθη και τις παραλείψεις της καθημερινότητας, μαθαίνουμε, εξερευνούμε, ονειρευόμαστε και προχωράμε.
6. Μην ξεχνάτε τον εαυτό σας. Ακόμα κι αν δεν έχετε ακόμα αποδεχθεί την νέα σας «προσωρινή» εμφάνιση, μην παραλείψετε να κάνετε πράγματα που συνηθίζατε. Αν νιώθετε όμορφη, θα σας βλέπουν και οι άλλοι έτσι. Βάλτε την γυμναστική στην ζωή σας, ενδιαφερθείτε για την επιδερμίδα και τα μαλλιά σας, ασχοληθείτε με τα νύχια σας. Το ξέρω πολύ καλά, χρόνος δεν υπάρχει. Αφού όμως έβρισκα εγώ το χρόνο (με δυο μωρά που τα      χωρίζει μόνο ένας χρόνος και χωρίς βοήθεια), τότε μπορείτε κι εσείς…ακόμα κι αν την στιγμή που τα τελειώσετε και τα κοιτάτε με θαυμασμό, ξυπνήσει το μωρό σας. Τότε ναι ξέρω καλά την απογοήτευση σας… έχω χαλάσει πολλά ασετόν μεγαλώνοντας την κόρη και τον γιο μου.
7. Μοιραστείτε αυτό που ζείτε με άλλες νέες μητέρες. Θα νιώσετε μεγάλη ανακούφιση αν συνειδητοποίησετε πως πολλές γυναίκες νιώθουν ακριβώς όπως κι εσείς. «Τι καλά…Δεν είμαι η μόνη που σκέφτομαι ή νιώθω έτσι».
8. Φροντίστε να υπάρχει λίγος χρόνος για μια βόλτα, ακόμα κι αν αυτός περιορίζεται σε 10λεπτο περίπατο με το μωρό σας. Ο καθαρός αέρας και οι νέες εικόνες θα σας βοηθήσουν να ανανεώσετε την ψυχή και τις σκέψεις σας.
9. Αν παρατηρήσετε έντονη επιμονή των αρνητικών συναισθημάτων για διάστημα μεγαλύτερο των 3 εβδομάδων, καλό θα ήταν να μιλήσετε με κάποιον ειδικό. Υπάρχουν διάφορες θεραπείες της επιλόχειας κατάθλιψης και σίγουρα κάποια από αυτές θα είναι ιδανική για σας. Μην αναβάλετε για αργότερα την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων αυτών γιατί θα σας στερήσει την μεγαλύτερη απόλαυση του κόσμου: αυτήν της φροντίδας του δικού σας μωρού.     

Το ευχάριστο είναι ότι πολλά από τα συναισθήματα και τις σκέψεις που σας κατακλύζουν, τα βιώνουν οι περισσότερες νέες μητέρες. Σταματήστε λοιπόν να αισθάνεστε ενοχικά και προσπαθήστε να προσαρμοστείτε στον νέο σας ρόλο χωρίς άγχος και χρονοδιάγραμμα! Κανείς δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας Πώς να γίνει ‘καλός’ γονιός. Άλλωστε τα πάντα είναι υποκειμενικά. Το ‘καλό’ για μένα δεν σημαίνει ότι είναι και το δικό σου ‘καλό’ και τούμπαλιν. Η μοναδικότητα του καθενός, μας δίνει την δυνατότητα να γίνουμε ‘οι γονείς’ Που Μπορούμε να Γίνουμε. Η καλύτερη version μας. Αγκαλίαστε τα συναισθήματα και το μωρό σας, αφουγκραστείτε την θάλασσα μέσα σας, ακούστε τι σας λέει η καρδιά σας, βαδίστε με γνώμονα την αγάπη και την καλή πρόθεση, ρωτήστε και ακούστε αυτά που νιώθει και σκέφτεται ο σύντροφος σας και μην φοβάστε. Όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Trust me!

Καυγάδες εν μέσο διακοπών

Καυγάδες και νεύρα την περίοδο των διακοπών!

Παρόλο που το τοπίο είναι μοναδικό, χρυσές οι αμμουδιές και ο δρόμος του φεγγαριού στην θάλασσα εξωπραγματικά ρομαντικός, η σχέση με τον σύντροφο σας δεν είναι και στα καλύτερα της. Τσακωμοί, νεύρα, αντιπαραθέσεις, μούτρα και γκρίνια που πιστεύατε πως αφήσατε πίσω όταν επιβιβαστήκατε ξένοιαστοι στο κατάστρωμα του πλοίου! Η πραγματικότητα όμως, ήρθε για μια ακόμη φορά να διαψεύσει τις προσδοκίες σας και να σας θυμίσει πως, ακόμα κι όταν οι προϋποθέσεις για καλοπέραση είναι άριστες, ο άνθρωπος δεν αλλάζει επειδή θα βρεθεί σε ένα ειδυλλιακό τοπίο μακριά από την ρουτίνα της καθημερινότητας. 

Γιατί αλήθεια να συμβαίνει αυτό; Γιατί να μην μπορούν τα ζευγάρια, τις λίγες εκείνες μέρες που περιμένουν μια αιωνιότητα, να περάσουν καλά και να απολαύσουν ο ένας την συντροφιά του άλλου χωρίς εντάσεις και καυγάδες;

Οι αιτίες είναι πολλές. Οι πιο συνηθισμένες είναι οι ακόλουθες:

1. Κάποιες φορές οι εντάσεις ξεκινούν πριν ακόμα αρχίσουν οι διακοπές κι αυτό γιατί υπάρχει διαφωνία στην επιλογή του προορισμού, στην οργάνωση των διακοπών και των υποχρεώσεων που μένουν πίσω, αλλά και στις αρμοδιότητες που πρέπει να αναλάβει ο καθένας έτσι ώστε αυτές οι διακοπές να πραγματοποιηθούν.

2. Μια πολύ σημαντική αιτία είναι η κούραση, η μονοτονία, οι υποχρεώσεις και τα προβλήματα που απασχολούν το ζευγάρι από πριν, με συνέπεια να φεύγουν για διακοπές με συσσωρευμένη ένταση και κούραση που εκτονώνεται το διάστημα αυτό.

3. Συχνά, τα ζευγάρια θέλουν τελείως διαφορετικά πράγματα για την περίοδο των διακοπών τους. Μπορεί να είναι "μαζί", αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουν και τις ίδιες ανάγκες την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή. Μπορεί για παράδειγμα εγώ να έχω ανάγκη από ξεκούραση και ηρεμία, ενώ ο σύντροφος μου από coctails, beach bar και φασαρία.

4. Κάποιες φορές το οικονομικό ζήτημα είναι αυτό που πυροδοτεί τις περισσότερες εντάσεις και ειδικά όταν ο προϋπολογισμός ξεπερνιέται. 

5. Ίσως ένα από τα πιο σημαντικά αίτια είναι η ίδια η σχέση του ζευγαριού που πιθανότατα να είχε πρόβλημα από πριν αλλά εξαιτίας του περιορισμένου χρόνου που περνάνε μαζί στην καθημερινότητα τους, δεν εκδηλωνόταν. Αντίθετα, την περίοδο των διακοπών που είστε 24 ώρες το 24ωρο μαζί, υπάρχει ο χώρος και ο χρόνος να ξεδιπλωθούν.

6. Μια άλλη σημαντική αιτία είναι ότι όλοι φανταζόμαστε τις διακοπές μας σύμφωνα με τις προσωπικές μας ανάγκες και προσδοκίες. Αυτό μας οδηγεί σε διαπληκτισμούς γιατί συχνά αρνούμαστε να συμβιβαστούμε και να αλλάξουμε τα σχέδια μας εξαιτίας των επιθυμιών και των αναγκών του συντρόφου μας. 

7. Οι προσδοκίες μας δεν είναι πάντα ρεαλιστικές - περιμένουμε να ζήσουμε το απόλυτο όνειρο και ο σύντροφος μας να είναι όπως ακριβώς τον φανταστήκαμε. Ξεχνάμε όμως πως απρόοπτα πάντα συμβαίνουν, πως οι διακοπές μας δεν γίνεται να μην επηρεαστούν από ατυχίες και απρόοπτα και ότι ο σύντροφος μας παραμένει ο ίδιος άνθρωπος, είτε βρίσκεται στο σαλόνι του σπιτιού μας είτε σε ένα απόλυτα μαγευτικό τοπίο. Ο χώρος αλλάζει - δεν αλλάζει ο άνθρωπος.

Συμβουλές για διακοπές χωρίς εντάσεις!

1. Χαλαρώστε και αφεθείτε. Αποδεχθείτε και μοιραστείτε τις ανάγκες σας έτσι ώστε να βρείτε μια μέση λύση. 

2. Κάντε πράγματα ξεχωριστά αν τα δικά σας "θέλω" δεν εναρμονίζονται με τα δικά του. Φυσικά, αυτό θα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. 

3. Μην αφήνετε μικρές αναποδιές και απρόοπτα να σας χαλάσουν την διάθεση. Η μαγεία των διακοπών κρύβεται σε αυτές τις μικρές στιγμές που θα ταράξουν λίγο τα νερά και θα σας κάνουν να γελάτε όταν θα τις αναπολείτε. 

4. Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες από τις διακοπές σας. Δεν γίνεται να είναι όλα τέλεια κι αν συμβιβαστείτε με αυτό, τα πράγματα θα είναι πολύ πιο εύκολα για εσάς και τον σύντροφο σας. 

4. Κρατήστε τις ισορροπίες. Υποχωρήστε και συζητήστε όπου και όταν χρειαστεί έτσι ώστε να περάσετε και οι δυο καλά. Είναι κρίμα να επιστρέψετε γεμάτοι θλίψη και παράπονο και να μετανιώσετε που αφήσατε το διάστημα των διακοπών σας να περάσει με γκρίνιες και μούτρα. 

Είστε διακοπές, είστε ξένοιαστοι, είστε αγαπημένοι, ο ήλιος λάμπει και η θάλασσα είναι όλη δική σας, τι άλλο χρειάζεστε για να περάσετε καλά;           

Περί μοναξιάς λόγος...

Μοναξιά μου όλα... μοναξιά μου τίποτα...

"Η μοναξιά είναι σκληρό πράγμα" έλεγε η γιαγιά μου. Μάλλον την ίδια άποψη συμμερίζονται και όλοι εκείνοι που, από φόβο μην τυχόν και μείνουν μόνοι, συντηρούν σχέσεις και συνήθειες που όμως δεν τους κάνουν πια ευτυχισμένους. Ο φόβος της μοναξιάς είναι αδυσώπητος. Αυτός ευθύνεται για τις δυστυχισμένες υπάρξεις που κυκλοφορούν ανάμεσα μας, για εκατομμύρια αποτυχημένους γάμους, για ψυχικά ταλαιπωρημένα παιδιά, για την άνθηση των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων και των ψυχικών διαταραχών.

Ως κοινωνικά όντα, μαθαίνουμε από μικροί να συνυπάρχουμε με άλλους ανθρώπους, να εξαρτόμαστε από αυτούς, να μας χρειάζονται, να επικοινωνούμε και να συνεργαζόμαστε. Μαθαίνουμε να δουλεύουμε διαρκώς, να παλεύουμε για τα όνειρα και τους στόχους μας, να δημιουργούμε και να εξελισσόμαστε γιατί διαφορετικά πεθαίνουμε. Δεν υπάρχει ποτέ χρόνος για να βαρεθούμε, για να μείνουμε μόνοι, για να νιώσουμε την μοναξιά στο πετσί μας. Δεν μας το επιτρέπουν οι συνθήκες της ζωής μας και η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε.

Κι όμως η μοναξιά, είναι τόσο σημαντική, είναι τόσο ευεργετική για την ψυχική μας υγεία και την ευτυχία μας. Μέσα από αυτήν, αναγνωρίζεις πτυχές του εαυτού σου που δεν ήξερες καν πως υπάρχουν, βρίσκεις ενδιαφέροντα και ασχολίες που δεν ήξερες πως μπορείς να διαπρέψεις, ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και τα θέλω σου αποκτώντας έτσι αυτογνωσία και ξεπερνάς έναν από τους μεγαλύτερους φόβους σου - αυτόν της μοναξιάς!

Για να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις, δεν λέω πως οι άνθρωποι που είναι εγκαταλελειμμένοι στις δυστυχίες και τους πόνους τους, ξεχασμένοι απ' όλους, πρέπει να νιώθουν ευγνωμοσύνη για την μοναξιά τους. 

Λέω απλά πως κανείς δεν πρέπει να φοβάται να μείνει μόνος του, ούτε να συμβιβάζεται με σχέσεις και συνήθειες που δεν του προσφέρουν την παραμικρή ευχαρίστηση, απλά και μόνο γιατί κυριεύεται από τον φόβο της μοναξιάς. Δεν είναι θηρίο... Είναι σύμμαχος του εαυτού μας, αυτού που δεν προλάβαμε να ανακαλύψουμε και να σφυρηλατήσουμε έτσι όπως θέλαμε, εξαιτίας των κοινωνικών προτύπων και των συνθηκών μεγαλώματος μας. 

Δώστε μια ευκαιρία στον εαυτό σας - περάστε ποιοτικό χρόνο μαζί του και να είστε σίγουροι πως θα σας μαγέψει! Ο δρόμος για την ευτυχία είναι ανοιχτός για όλους - αν θα τον περπατήσεις ή όχι εξαρτάται από τις επιλογές που θα κάνεις, τους φόβους που θα καταπολεμήσεις και την δουλειά που θα κάνεις με τον εαυτό σου. Ποτέ δεν είναι αργά...        

Γκρίνια

Η πάγια τακτική της γκρίνιας!

Σε κάθε γωνιά της γης, άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων και ηλικιών, για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικές αφορμές, τείνουν καθημερινά να υιοθετούν την "πάγια τακτική της γκρίνιας"... Γκρίνια για την κίνηση στους δρόμους, γκρίνια για το λεωφορείο που αργεί, γκρίνια για τον μισθό τους που μειώθηκε, γκρίνια για τον σύντροφο τους που αργεί να γυρίσει από την δουλειά, γκρίνια γιατί δεν έχουν ελεύθερο χρόνο κ.ο.κ. 
Όλη τους η ημέρα, γεμάτη απαισιόδοξες σκέψεις, το πρόσωπο τους θλιμμένο, η ψυχή τους μαυρισμένη. Σπαταλάνε το χρόνο και την ενέργεια τους, γκρινιάζοντας για όσα δεν έχουν, για όσα δεν μπορούν να αποκτήσουν, για οτιδήποτε στραβό συμβαίνει στον κόσμο, ακόμα και για τις επιλογές τους, που τώρα βλέπουν πως δεν ανταποκρίνονται στις αρχικές τους προσδοκίες. 
Τα παράπονα ωστόσο και η γκρίνια, μόνο αλλαγή δεν επιφέρει στις ζωές τους. Αντιθέτως, αυτή η τακτική της αυτό-λύπησης, της μιζέριας και της απαισιοδοξίας, γίνεται αρρώστια στο αίμα τους, μια αρρώστια που δύσκολα μπορεί κανείς να θεραπεύσει, αν δεν ευαισθητοποιηθεί πρώτα και δεν συνειδητοποιήσει τις βλαβερές συνέπειες που έχει, τόσο στον ίδιο όσο και στους γύρω του. 
Κι εγώ, όπως κι εσύ, που διαβάζεις τώρα αυτό το άρθρο, πέρασα αρκετά μεγάλα διαστήματα της ζωής μου γκρινιάζοντας για πράγματα που δεν μπορούσα να βλέπω, να σκέφτομαι ή να βιώνω. Η κάθε μου μέρα ήταν ίδια με την προηγούμενη και καρμπόν της επόμενης, μέχρι την στιγμή που συνειδητοποίησα πως με την γκρίνια και τα παράπονα δεν εξελίσσομαι, δεν προχωράω. 


Για να βοηθήσετε τον εαυτό σας να απεγκλωβιστεί από αυτήν την αρρωστημένη συνήθεια, αρκεί να σκεφτείτε τα ακόλουθα και να ρωτήσετε τον εαυτό σας:


1. Για ποια πράγματα γκρινιάζω; Τι είναι αυτό που πραγματικά με ενοχλεί; Είναι τόσο σημαντικό ή μήπως εγώ το μεγενθύνω με τον αρνητικό τρόπο σκέψης μου και το καταθλιπτικό μου συναίσθημα; Μήπως θα ήταν προτιμότερο να εκφράζω αυτό που πραγματικά με ενοχλεί αντί να γκρινιάζω όλη την ημέρα επειδή δεν μπορώ να μοιραστώ την πηγή της δυσαρέσκειας μου; 


2. Κάντε μια δήλωση και δεσμευτείτε σε αυτήν : "Από σήμερα, θα σταματήσω να παραπονιέμαι". Δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα να παραπονούμαστε για πράγματα που δεν έχουμε. Σπαταλάμε τον χρόνο μας και την ενέργεια μας σε μια παθητική ενέργεια χωρίς αποτέλεσμα. Αντί να "ζηλεύετε" την ευτυχία και την ευημερία των άλλων, εστιάστε στον τρόπο που μπορείτε να την αποκτήσετε. Είναι μια πολύ πιο εποικοδομητική ενέργεια από μέρους σας.

3. Σκεφτείτε τα πράγματα που είναι πιο σημαντικά για σας. Για μένα είναι η υγεία και η οικογένεια μου. Όταν είμαι υγιής και η οικογένεια μου είναι καλά, δεν έχω κανένα λόγο να παραπονιέμαι και να γκρινιάζω. Οτιδήποτε στραβό κι αν μου συμβεί, ξέρω πως μπορώ να το αντιμετωπίσω αρκεί να σκέφτομαι θετικά και να βλέπω τα πράγματα από την φωτεινή τους πλευρά.


4. Ποιος είπε ότι με το να γκρινιάζεις και να παραπονιέσαι κερδίζεις την προσοχή των άλλων; Ακόμα κι αν αυτό συμβεί κάποιες φορές, κανείς δεν αντέχει δίπλα του ανθρώπους που σκέφτονται απαισιόδοξα και διαρκώς γκρινιάζουν. Είναι πολύ κουραστικό δεν συμφωνείτε; Νομίζω πως θα είστε πραγματικά ευτυχής όταν καταφέρετε να κερδίσετε την προσοχή των άλλων με τον τρόπο που ζείτε και σκέφτεστε παρά με την παράδοξη και χειριστική συμπεριφορά της γκρίνιας. 


5. Για το τέλος, πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να σκέφτεστε πάντα τα υπέροχα πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή σας - τις ευλογίες σας, τους λόγους της ύπαρξης σας, τις στιγμές και τα πρόσωπα εκείνα που σας κάνουν να χαμογελάτε και να νιώθετε ευτυχισμένοι. Κάντε μια λίστα που διαρκώς θα εμπλουτίζετε με στιγμές, πρόσωπα, εικόνες που είναι σημαντικές για εσάς. Κάθε φορά που θα σας πιάνει το παράπονο, ή θα γυρνάτε στην τακτική της γκρίνιας, αρχίστε να την διαβάζετε.Τίποτα στον κόσμο δεν είναι πιο σημαντικό από αυτήν την λίστα... Επικεντρωθείτε στα θετικά της ζωής σας και βάλτε ρεαλιστικούς στόχους. Για την γκρίνια και τα παράπονα δεν υπάρχει χώρος στην ζωή εκείνων που θέλουν να παλέψουν για τους στόχους και τα οράματα τους.  

Ερώτηση για τον μήνα Αύγουστο

Η ερώτηση για τον μήνα Αύγουστο είναι η ακόλουθη: 

Τι είναι για σένα η αλλαγή;

Περιμένω τις απαντήσεις σας μέχρι 31-08-2012 στην ηλεκτρονική διεύθυνση mairakaripoglou@gmail.com (δίπλα στην λέξη θέμα αναγράψτε απάντηση για τον μήνα Αύγουστο)!

Οι απαντήσεις για τον μήνα Ιούλιο

Οι απαντήσεις σας για τον μήνα Ιούλιο είναι οι ακόλουθες:

Η Ζωή Είναι…

-Μικρές, καθημερινές στιγμές… τίποτα περισσότερο από ένα χάδι το πρωί που ξυπνάς, μια αγκαλιά το βράδυ που νιώθεις εξουθενωμένος, ένα χαμόγελο κατά την διάρκεια της ημέρας. (Ανώνυμο).

-Ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς έχουμε κάνει άλλα σχέδια (Αντωνία, 21 ετών).

-Ζωή είναι εκείνες οι στιγμές που θυμάσαι και χαμογελάς (Νίκος, 34 ετών).

-Η ζωή είναι μουσική, είναι τραγούδι, είναι ποτάμι και θάλασσα μαζί, ουρανός και γη… (Ανώνυμο).

-Η ζωή είναι αγάπη…για σένα, για εκείνος, για όσους υπάρχουν γύρω σου και δίνουν νόημα στην ύπαρξη σου (Κατερίνα, 23 ετών).

-Η ζωή είναι ένας δρόμος με άπειρες διασταυρώσεις… περατώνοντας, κάνεις τις επιλογές σου και αυτές καθορίζουν την ποιότητα της ζωής που θα ζήσεις (Μαρία, 32 ετών).

-Η ζωή είναι ένα ταξίδι…για κάποιους μακρινό, για κάποιους πιο σύντομο, για κάποιους ευχάριστο και για κάποιους άλλους γεμάτο φουρτούνες! (Αναστασία, 30 ετών).

Υπερπροστατευτικοί γονείς

Η νέα γενιά υπερπροστατευτικών γονέων...

Η αλήθεια είναι πως είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το έχουμε επιλέξει, είτε μας το επιβάλει η ίδια η ζωή, είμαστε υπερπροστατευτικοί. Φοβόμαστε και ανησυχούμε διαρκώς, αγχωνόμαστε για οτιδήποτε αφορά τα παιδιά μας και προσπαθούμε να προλάβουμε το κακό, να τα προφυλάξουμε με οποιοδήποτε τρόπο, από ατυχήματα και αρρώστιες. Ακούω συχνά γονείς που ανησυχούν γιατί τα παιδιά τους είναι ανασφάλιστα ή γιατί δεν μπορούν να καλύψουν την συμμετοχή τους στις ιατροφαρμακευτικές τους ανάγκες. Κάποιοι άλλοι αναβάλουν τον εμβολιασμό τους γιατί κάποια από τα εμβόλια δεν καλύπτονται από το ταμείο τους και ζουν διαρκώς με το άγχος μήπως και τους συμβεί κάτι στο μεσοδιάστημα. Κάποιοι άλλοι, είναι τόσο κουρασμένοι που δεν αντέχουν άλλες αρρώστιες, νοσοκομεία και ξενύχτια... αντιβίωση, αντιβίωση, και ξανά αντιβίωση... πόση αντιβίωση θα πάρουν άραγε αυτά τα παιδιά και ποιες είναι οι επιπτώσεις στον οργανισμό τους; Δεν λέω πως και εμείς σαν παιδιά δεν αρρωσταίναμε, ούτε βέβαια πως δεν μας πρόσεχαν οι γονείς μας. Τα πράγματα όμως ήταν πολύ διαφορετικά τότε...Έλειπε μεταξύ άλλων ο πανικός και η υπερβολή που χαρακτηρίζει τους νέους γονείς της εποχής μας.    

Η κοινωνία στην οποία ζούμε έχει ασφαλώς παίξει καταλυτικό ρόλο σε αυτήν την υπερπροστατευτική εικόνα των σημερινών γονέων. Εγκληματικότητα, μολύνσεις, μικρόβια, και ιώσεις, άγνωστες μέχρι πρότινος, μας κρούουν διαρκώς τον κώδωνα του κινδύνου. Τα παιδιά μας αρρωσταίνουν διαρκώς, το ανοσοποιητικό τους αργεί να δυναμώσει και τα ατυχήματα είναι αναπόφευκτα (όχι τόσο γιατί είναι παιδιά και τα παιδιά αν δεν πέσουν πως θα μεγαλώνουν, όπως έλεγε και η γιαγιά μου) αλλά γιατί τα έχουμε τόσο αποστειρωμένα και περιορισμένα που όταν αφεθούν ελεύθερα ξεσαλώνουν και κάνουν ότι μπορούν για να απελευθερώσουν την συσσωρευμένη τους ενέργεια. 

Κι εγώ όπως και πολλοί από εσάς, λέω άπειρες φορές κατά την διάρκεια της ημέρας την λέξη "πρόσεχε" και την λέξη "μη" κάτι που με στεναχωρεί αφάνταστα και μου γεννά μια σειρά από σκέψεις και ανασφάλειες. Ως πότε θα μπορώ να τα προστατεύω και να είμαι ο φύλακας άγγελος τους; Κάποιες ώρες αναπόφευκτα θα είναι σε περιβάλλοντα ελεγχόμενα μεν αλλά χωρίς την φυσική μου παρουσία. Εκεί ποιος θα τα προστατεύει; Πώς θα ανεξαρτητοποιηθούν και θα σκληραγωγηθούν αν διαρκώς ακούν ένα "όχι" ή "αυτό είναι επικίνδυνο"; Ως πότε αυτή η κοινωνία θα συντηρεί την αρρώστια και θα ενδυναμώνει την υπερπροστατευτικότητα μας; Που και πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας όταν οι δρόμοι είναι αρένες συγκρούσεων και τα παιδικά πάρτι εστίες ιώσεων; Πως να μην είμαστε υπερπροστατευτικοί όταν οι παιδικές χαρές δεν τηρούν τις προϋποθέσεις ασφαλείας, τα μέσα ενημέρωσης και το ίντερνετ κατακλύζονται από βία και επικίνδυνες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και το περιβάλλον καταστρέφεται μέρα με την μέρα εξαιτίας της αμέλειας μας;
Παρόλο που κάποια στιγμή τα παιδιά αυτά θα μας κατηγορήσουν για την στάση μας απέναντι τους, δυστυχώς δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πρέπει να είμαστε υπερπροστατευτικοί διαφορετικά δεν θα καταφέρουν να επιβιώσουν σε μια αρρωστημένη εποχή και κοινωνία. Το ξέρω, κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα και το κόστος της στάσης μας στον ψυχισμό τους αρνητικό, τι άλλο μπορούμε όμως να επιλέξουμε όταν οι κίνδυνοι είναι τόσοι πολλοί και το κακό παραμονεύει;          

    

Αποξένωση των δυο συντρόφων

Δεν μιλάμε πια, δεν μιλάμε...

Συχνά, τα νέα ζευγάρια βαδίζοντας παράλληλα και μεγαλώνοντας χωρίς βοήθεια τα παιδιά τους, καταλήγουν να χάνουν κάτι πολύ σημαντικό - ο ένας τον άλλο. 
Μέσα σε μια αποπνικτική καθημερινότητα με δουλειά, υποχρεώσεις, ευθύνες, και άγχη έρχεται η νύχτα και τους βρίσκει αποκαμωμένους στον καναπέ του σαλονιού τους... Δεν υπάρχει όρεξη, διάθεση ούτε δύναμη για επικοινωνία και ρομαντισμό. Θέλουν να πιστεύουν πως κάποια στιγμή, κάπως, κάπου θα συναντηθούν και θα περάσουν λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί... Αγαπιούνται και θεωρούν πως αυτό αρκεί έστω κι αν η μέρα τους είναι γεμάτη από προτεραιότητες και ασχολίες που δεν συμπεριλαμβάνουν το άλλο τους μισό.
Οι μέρες και τα χρόνια περνούν τίποτα όμως δεν αλλάζει ουσιαστικά προς το καλύτερο μεταξύ τους - απεναντίας το χάσμα μεγαλώνει όσο κι αν προσπαθούν να ξεγελάσουν τον εαυτό τους. Κι έρχεται κάποια μέρα, που κάθονται να πιουν έναν καφέ και δεν έχουν πραγματικά τίποτα να πουν. Δεν υπάρχουν πρόσφατες φωτογραφίες, αναμνήσεις, ερωτικές βραδιές και τρυφερές στιγμές να θυμηθούν... Το "Εμείς", ξεθωριασμένος πίνακας στο παλιό σεντούκι! 
Πάντα το ίδιο λάθος... θεωρούμε δεδομένους ανθρώπους και καταστάσεις μέχρι που έρχεται η ίδια η ζωή να μας θυμίσει πως τίποτα δεν είναι τελικά για "πάντα". 
Πώς είναι αλήθεια δυνατόν να επιζήσει μια σχέση όταν δεν της αφιερώνεις χρόνο και ψυχή; Όταν δεν είσαι εκεί να καλύψεις τις ανάγκες του άλλου για τρυφερότητα, συντροφικότητα, ερωτισμό, και επικοινωνία; Πως γίνεται να είσαι δεμένος με κάποιον όταν δεν υπάρχει πουθενά λίγος χώρος και χρόνος για να ζωγραφίσετε καινούργιες στιγμές και αναμνήσεις; Οι σχέσεις θέλουν φροντίδα...Θέλουν παρουσία και τρυφερότητα, θέλουν κόπο και προσπάθεια για να επιβιώσουν, ν' ανθίσουν, να εξελιχθούν σε αυτό για το οποίο προορίζονται. Όταν όλη μας η μέρα περιστρέφεται γύρω από τα παιδιά και τις δουλειές του σπιτιού, όταν το μυαλό μας είναι γεμάτο από σκοτούρες και ανησυχίες, όταν το σώμα μας είναι κουρασμένο από τις υπερβάσεις που κάναμε πάλι για να καταφέρουμε να τα φέρουμε βόλτα, τότε η σχέση μας είναι καταδικασμένη.     
Όσο κουρασμένοι κι αν είστε, ψυχικά ή/και σωματικά, βρείτε λίγο χρόνο για τον σύντροφο σας πριν να είναι πολύ αργά. Μικρές καθημερινές εκπλήξεις, ραβασάκια, μηνύματα στο κινητό ή στον υπολογιστή, αγκαλιές, φιλιά, τρυφερές κουβέντες, είναι λίγα από τα πράγματα που μπορείτε να κάνετε ο ένας για τον άλλο χωρίς κόπο. Βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει, διαλέξτε μια ταινία να δείτε παρέα, δημιουργήστε ερωτική διάθεση, βάλτε νωρίς τα παιδιά για ύπνο και προσπαθήστε... να έρθετε ξανά κοντά, ν' αγαπηθείτε, να θυμηθείτε πόσο όμορφα περνούσατε κάποτε μαζί. Μιλήστε για όσα σας ενώνουν, για όσα αγαπάτε ο ένας στον άλλο, για στιγμές που ονειρεύεστε να ζήσετε μαζί στο μέλλον. Αφήστε τα παιδιά, τα προβλήματα και τα άγχη σας, έξω από αυτήν την συζήτηση - μια στο τόσο η σχέση σας πρέπει να είναι το επίκεντρο όλων και να έχει την τιμητική της!

Life Coaching

 Find the answers inside yourself!

Good Parenting tips

Τι είναι το Life Coaching

Life Coaching

Το Life Coaching (Προσωπική υποστήριξη) είναι ένας τρόπος να φέρετε πραγματική αλλαγή στη ζωή σας.

Ιστορικά

Το Life Coaching (Προσωπική Υποστήριξη)  ξεκίνησε στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Θεραπευτές, ψυχολόγοι και σύμβουλοι ψυχικής υγείας, ήρθαν αντιμέτωποι με μια νέα κατηγορία ανθρώπων / πελατών που έψαχναν κάποιον να τους βοηθήσει, με ένα οργανωμένο και συστηματικό τρόπο, να ανακαλύψουν τα θέλω τους, να βελτιώσουν τη ζωή τους και να επιτύχουν τους στόχους τους. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν υγιείς, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα ή παθήσεις και που κατά συνέπεια, δεν έχρηζαν ιατρικής ή θεραπευτικής παρέμβασης. Είχαν απλά ανάγκη από καθοδήγηση, υποστήριξη και κινητοποίηση. Έτσι γεννήθηκε το Life Coaching ή η Προσωπική Υποστήριξη. 

Πώς λειτουργεί το Life Coaching;


Ο Life Coach δεν είναι ένας φιλικός παθητικός ακροατής. Είναι ένας άνθρωπος που έχει απαιτήσεις από εσένα και που θα σε προκαλέσει να αντιμετωπίσεις κατάματα καταστάσεις και αλήθειες. Θα σε βοηθήσει να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, τα βαθύτερα θέλω σου και τις κρυφές σου ανάγκες. Τέλος, θα σε παροτρύνει να βάλεις προτεραιότητες στην ζωή σου, να θέσεις υψηλούς (αλλά εφικτούς) στόχους, και να δραστηριοποιηθείς προς την επίτευξη τους.

Ο Life Coach θα σας βοηθήσει να:

• Να καταλάβετε τον εαυτό σας και τις ανάγκες σας
• Να βάλετε προτεραιότητες στη ζωή σας
• Να πραγματοποιήσετε τις αλλαγές που έχετε κατά νου
• Να δείτε τις εναλλακτικές σας
• Να θέσετε στόχους
• Να βάλετε σε εφαρμογή αποτελεσματικές στρατηγικές και πρακτικές για να πραγματοποιήσετε τους στόχους αυτούς
• Να κινητοποιηθείτε και
• Να παραμείνετε συγκεντρωμένοι στους στόχους σας

Είδη Life Coaching


Το Life Coaching γίνεται με διάφορους τρόπους και μπορεί να προσαρμοστεί αρκετά στον τρόπο ζωής σας.

-Προσωπικές συναντήσεις / συνεδρίες

-Τηλεφωνικό Life Coaching

-Ε-mail Life Coaching 

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στην παρακάτω ιστοσελίδα: 
http://www.lifecoachinggreece.gr/index.asp

Dr. Nancy Mallerou

Δεν αντέχω άλλο...

Χωρίς αντοχές και ψυχικές δυνάμεις!

Υπάρχουν κάποιες μέρες που δεν παλεύονται... όλα και όλοι σε πλακώνουν, τα προβλήματα διογκώνονται στο κεφάλι σου, οι αντοχές σου σε εγκαταλείπουν και η πίστη σου γκρεμίζεται. Νιώθεις πως δεν έχεις καμία επιλογή, πως όλα είναι εις βάρος σου, πως η ζωή σου θα παραμείνει για πάντα τόσο σκοτεινή και άδεια όπως αυτήν την στιγμή. Κλαις, απελπίζεσαι, θυμώνεις με τον εαυτό σου και νιώθεις άτυχος/η, μόνος/η και ξεχασμένος/η. Είσαι κουρασμένος/η και απελπισμένος/η, φοβάσαι. Κανείς δεν ακούει τους λυγμούς σου, δεν σου δίνει το χέρι για να σε βοηθήσει να σηκωθείς. "Δεν αντέχω άλλο" λες και ξαναλες, κανείς όμως δεν είναι εκεί για να κάνει κάτι για σένα... κανείς άλλος εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό που δυστυχώς έχεις ξεχάσει πως υπάρχει και δεν μπορείς καν να τον ακούσεις! Ελπίζεις σε ένα θαύμα, σε μια ανώτερη δύναμη που θα σε πάρει μακρυά και θα σε ταξιδέψει σε άλλα μέρη. Γίνονται όμως αλήθεια θαύματα ή μήπως περιμένεις ένα τρένο που δεν θα έρθει τελικά ποτέ;

Νιώθω την αναστάτωση σου, ακούω τους παλμούς της καρδιάς σου, συναισθάνομαι την απελπισία σου! Όλοι κάποια στιγμή της ζωής μας περάσαμε από αυτόν τον δρόμο... Δεν είναι ντροπή να κουραστείς, δεν είναι κακό να νιώθεις συναισθήματα απελπισίας είναι όμως καταδικαστικό να πιστεύεις πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις την ζωή σου. Κάπου θα υπάρχει μια επιλογή που δεν έχεις σκεφτεί ακόμα, ένας τρόπος διαχείρισης του προβλήματος σου που θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις λίγο παρακάτω και να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου. Το να εγκαταλείψεις την προσπάθεια δεν σε βοηθάει σε τίποτα. Τα πράγματα αλλάζουν μόνο όταν εμείς κινητοποιηθούμε και παλέψουμε για τους στόχους μας. Αυτούς τους μικρούς καθημερινούς στόχους που σε παίρνουν μακρυά από την στασιμότητα και την μιζέρια και σε μεταφέρουν σιγά σιγά εκεί που θέλεις να φτάσεις. Δες με αισιοδοξία το μέλλον, επικεντρώσου όχι στην λύση του προβλήματος αλλά στην σωστή διαχείριση του,  βάλε την θετική σκέψη στην ζωή σου, γέμισε το χρόνο σου με δραστηριότητες και ανθρώπους που σκέφτονται λογικά και σε ενθαρρύνουν, μίλησε σε κάποιους εκλεκτούς ή σε ειδικό για την κατάσταση και τις σκέψεις σου, βάλε προτεραιότητες και πίστεψε στις δυνάμεις σου. Ασφαλώς και μπορείς να τα καταφέρεις. Κανείς δεν μένει στον πάτο αν αποφασίσει να βγει στην επιφάνεια. Εσύ τι επιλέγεις; Μπορείς να παραιτηθείς αν θέλεις, κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλει να ζήσεις μια ζωή που δεν επέλεξες. Ωστόσο, πριν εγκαταλείψεις την προσπάθεια σκέψου πως έχεις την επιλογή του πώς θα διαχειριστής αυτήν την ζωή... 

Έχεις τα χρώματα, έχεις τα πινέλα, γιατί δεν ζωγραφίζεις τον παράδεισο εκεί που τώρα βλέπεις μια κόλαση;     

Τηλεόραση και ηλεκτρονικά παιχνίδια vs χρόνος με τα παιδιά μας!

Η πιο διάσημη baby-sitter δεν είναι η Mary Popins…

είναι η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια!

Τα σχολεία έκλεισαν… οι υποχρεώσεις και τα πρωινά ξυπνήματα έδωσαν την σκυτάλη στην ανεμελιά και στις ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού και διασκέδασης.

Τα παιδικά γέλια πλημμυρίζουν τις παραλίες και τις παιδικές χαρές, παντού πιτσιρίκια μαυρισμένα που απολαμβάνουν 3 μήνες ηρεμίας και ξεκούρασης… τι όμορφο που είναι αλήθεια το καλοκαίρι όταν είσαι παιδί! 
Ωστόσο, για τις περισσότερες οικογένειες, οι «διακοπές» είναι φέτος ένα όνειρο. Δεν θα καταφέρουν να φύγουν ούτε για λίγες μέρες και έτσι πασχίζουν να βρουν δραστηριότητες για τα παιδιά, καθαρές παραλίες κοντά στην πόλη και πάρκα αναψυχής. Η κρίση επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα. Αυτή και η ανασφάλεια για το μέλλον, η ανεργία και οι οικονομικές μας δυσκολίες είναι που κάποιες μέρες της βδομάδας θα μας κρατήσουν στο σπίτι. Δεν μπορείς να είσαι και διαρκώς έξω έτσι δεν είναι; Ωραίο το σπίτι μας, δεν λέω, το μπαλκόνι μας, αμέτρητα τα παιχνίδια και τα ερεθίσματα που έχουν τα πιτσιρίκια μας, πολλές οι κατασκευές και οι δραστηριότητες που μπορούμε να ασχοληθούμε και να περάσουμε ένα ευχάριστα πρωινό ή απόγευμα με τα παιδιά μας, ωστόσο, πολύ προκλητική στα μάτια τους και η διάσημη baby sitter του 21^ου αιώνα: Η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια! Συχνά, το "λίγο" γίνεται "πολύ" και το "ελεγχόμενο", "υπερβολικό" αν δεν είμαστε προσεχτικοί και μας καταβάλει η κούραση ή η βαρεμάρα για να κάνουμε το οτιδήποτε.

Για τις μέρες λοιπόν εκείνες που οι αντοχές σας θα είναι περιορισμένες, η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια σωτήρια λύση και η τσέπη σας άδεια σας προτείνω τα ακόλουθα:

1. Κάντε ένα πρόγραμμα για την ημέρα σας. Μαγειρική, κηπουρική, κατασκευές, επιτραπέζια παιχνίδια, μουσική, ζωγραφική, κολάζ, παραμύθια, ζαχαροπλαστική, χαρτοκοπτική είναι μερικές από τις ιδέες για να γεμίσετε δημιουργικά το χρόνο σας και να αποσπάσετε την προσοχή των παιδιών σας από τις οθόνες του σπιτιού σας. Δεν χρειάζεται να είστε προσκολλημένοι πάνω τους. Δώστε τους το ερέθισμα και τα υλικά και αφήστε τα να δημιουργήσουν.
2. Βάλτε τον χρυσό κανόνα της μίας ώρας. Αν θέλει να παίξει κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι ή να δει τηλεόραση, έχει στην διάθεση του μόνο μια ώρα. Από εκεί και πέρα οι οθόνες σβήνουν και η φαντασία ζωντανεύει.
3. Μην τα αφήνετε να βαρεθούν. Δώστε τους ερεθίσματα για παιχνίδι και δημιουργία.
4. Προμηθευτείτε μια μικρή πισίνα από κάποιο κατάστημα παιχνιδιών (το κόστος τους είναι πολύ μικρό). Τα παιδιά λατρεύουν τα παιχνίδια με το νερό. Γεμίστε τους την πισίνα, δώστε τους κουβαδάκια και νεροπίστολα και απολαύστε ένα υπέροχο απόγευμα στην βεράντα ή στον κήπο σας!
5. Μην τους δείχνετε πως λυπάστε ή στεναχωριέστε που δεν μπορείτε να βγείτε έξω. Η διάθεση τους εξαρτάται από τα μηνύματα που λαμβάνουν από εμάς. Αν εμείς δείχνουμε χαρούμενοι μέσα στο σπίτι, θα είναι και τα παιδιά μας.
6. Καλέστε μερικούς φίλους στο σπίτι και δώστε τους τον χώρο και τον χρόνο για να περάσουν καλά! Η αναστάτωση είναι δεδομένη…γιατί να σκάτε λοιπόν; Σημασία έχει μόνο να περνάνε καλά τα παιδιά και να γελάνε… ναι να γελάνε!
7. Βγάλτε τις πρίζες… είναι καλοκαίρι, η διάθεση μας είναι σίγουρα καλύτερη, ο καιρός ιδανικός για ένα σωρό παιχνίδια και δραστηριότητες. Βόλτες με τα πόδια, ποδηλασία, μπάλα είναι μόνο μερικά από τα πράγματα που μπορούν να γεμίσουν το απόγευμα σας χωρίς κόστος... μόνο αγάπη χρειάζονται! Όσο κουρασμένοι κι αν νιώθετε, να θυμάστε, κάθε φορά που βουλιάζετε στον καναπέ σας και το πιτσιρίκι σας αποχαυνώνεται μπροστά σε μια οθόνη, πως η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια σκοτώνουν την επικοινωνία και επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη των παιδιών μας. 

       

Απιστία

Όταν μια γυναίκα απιστεί: μια αναφορά εφ’ όλης της ύλης.

Είναι εργαζόμενες μητέρες και σύζυγοι, δουλεύουν αρκετές ώρες, έχουν μια ιδιαίτερα γεμάτη και κουραστική καθημερινότητα, είναι εξοικειωμένες με την κινητή τηλεφωνία και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οδηγούν, και συμβιώνουν με έναν εργασιομανή και αδιάφορο σύντροφο. Η αιώνια πίστη και αφοσίωση, που μπορεί να ήταν κάποτε το όνειρο αυτών των γυναικών, τώρα που το πάθος έχει χαθεί και οι προσδοκίες τους έχουν γκρεμιστεί, οι ακάλυπτες ανάγκες τους, τις έχουν κάνει να αλλάξουν. Στις συναντήσεις με τις φίλες τους, μιλάνε για την δουλειά και τα παιδιά, για το πόσο πιεσμένες και κουρασμένες νιώθουν, για την απογοήτευση και μοναξιά που βιώνουν μέσα στον γάμο τους.

Η Όλγα είναι παντρεμένη 13 χρόνια και έχει δυο υπέροχα παιδιά που λατρεύει. Ήταν πολύ ευτυχισμένη τα πρώτα χρόνια του γάμου της, μέρα με την μέρα όμως η ζωή τους άλλαζε. Τώρα πια δεν έχουν να πουν και πολλά πράγματα μεταξύ τους, και η Όλγα νιώθει διαρκώς μοναξιά και ανασφάλεια. Γνώρισε τον Πέτρο όταν επέστρεψε στην δουλειά της, και από τότε διατηρεί μια σταθερή εξωσυζυγική σχέση μαζί του. Η παρουσία του στην ζωή της την κάνει να νιώθει ξανά ζωντανή και γυναίκα.

ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Αποκαλυπτική έρευνα για την χώρα μας.

Παρόλο που θα περίμενε κανείς πως το ποσοστό των εξωσυζυγικών σχέσεων στην χώρα μας θα ήταν χαμηλό, μια Πανελλήνια έρευνα που έγινε πριν από λίγα χρόνια από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" διαψεύδει τις υποθέσεις μας. Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «έχετε σποραδικές εξωσυζυγικές σχέσεις» το 49.5% των αντρών και 24.8% των γυναικών απάντησαν «ναι». Ωστόσο, στην πραγματικότητα το ποσοστό αυτό μπορεί να είναι και μεγαλύτερο λαμβάνοντας υπόψη μας πως οι άνθρωποι γενικά, δεν νιώθουν και πολύ άνετα να μιλήσουν ανοιχτά για ένα τόσο προσωπικό θέμα. Επίσης το ποσοστό αυτό αυξάνετε με την ηλικία. Δηλαδή, το ποσοστό ανθρώπων που έχουν εξωσυζυγικές – εξωσυντροφικές σχέσεις στην ηλικία των 25 είναι 29%, ενώ στην ηλικία των 50 το ποσοστό αυτό φτάνει το 44%.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ;

Παρόλο που ο γάμος, ως μια σταθερή συντροφική σχέση θεωρείτο πως καλύπτει την ανάγκη για συντροφικότητα, χιλιάδες σύγχρονες σύζυγοι και μητέρες παίρνουν τον δρόμο που οδηγεί στην αγκαλιά ενός άλλου άντρα….έναν δρόμο που στις μέρες μας δεν είναι ο λιγότερο ταξιδεμένος όπως ίσχυε πριν από κάποιες δεκαετίες. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Σύμφωνα με τον ψυχολόγο και ψυχοθεραπευτή Γιώργο Πιντέρη, τα αίτια για την δημιουργία μιας εξωσυζυγικές σχέσης μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:

1. Ακάλυπτες συναισθηματικά ή / και σεξουαλικά από τον σύζυγο τους. Έτσι, προσπαθούν να γεμίσουν τα κενά που τους αφήνει ο γάμος τους μέσα από μια άλλη σχέση.
2. Πολλές φορές το κίνητρο για να παντρευτεί μια γυναίκα είναι η δημιουργία οικογένειας. Όταν αυτός ο στόχος επιτευχθεί, γίνεται σεξουαλικά αδιάφορη προς τον σύντροφο της. Ένας εραστής εμφανίζεται στο προσκήνιο για να καλύψει τις σεξουαλικές της ανάγκες και να την βοηθήσει να διαφυλάξει την αυτοεκτίμηση της.
3. Ως ένας ασυνείδητος μηχανισμός αποφυγής της κατάθλιψης. Ένα μεγάλο ποσοστό παντρεμένων ανθρώπων για να αποφύγουν την κατάθλιψη ερωτεύονται κάποιον και την ενέργεια που τους δίνει την διοχετεύουν στην οικογένεια τους.

Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΑΛΥΠΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Ποιες είναι αλήθεια αυτές οι ανάγκες που αν μείνουν ανικανοποίητες σπρώχνουν την σύζυγο στην αγκαλιά ενός άλλου άντρα; Σίγουρα, για την καθεμιά οι ανάγκες είναι υποκειμενικές. Κάποιες αυτό-επιβεβαιώνονται και ανανεώνονται μέσα από την εξωσυζυγική τους σχέση ενώ κάποιες άλλες επιζητούν την συναισθηματική στήριξη και την ηδονή. Το σίγουρο είναι πως όλες οι ακάλυπτες συναισθηματικές ανάγκες προκαλούν αστάθεια στον οργανισμό και αυξάνουν τις πιθανότητες για κατάθλιψη ή…απιστία.

Η Μαρία δεν θυμάται πότε της έκανε τελευταία φορά κομπλιμέντο ο άντρας της. Έτσι, η 43χρονη γιαγιά, που έμεινε έγκυος και παντρεύτηκε στα 15 της, σκέφτεται με λαχτάρα τις συναντήσεις με τον φίλο της. «Υπάρχει τόσο πάθος ανάμεσα μας» λέει. «Μου λέει πως το δέρμα μου είναι απαλό και ότι τα μαλλιά μου μυρίζουν υπέροχα». «Το ξέρω ότι ακούγεται χαζό, αλλά μετράνε αυτά. Με κάνουν να νιώθω και πάλι όμορφη και σέξι».

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ…και τώρα;

Όταν ένας από τους δυο συντρόφους μαθαίνει ότι απατήθηκε, νιώθει προδομένος/η. Αυτό είναι που τον/την πληγώνει περισσότερο απ’ όλα. Με άλλα λόγια, ο απατημένος σύντροφος νιώθει πως διαλύονται όλα γύρω του αφού διαψεύδεται με τον πιο οδυνηρό τρόπο η εμπιστοσύνη που είχε στον/στην σύντροφο του.

Σύμφωνα με τον Γιώργο Πιντέρη, η τροπή που θα πάρουν τα πράγματα μετά την αποκάλυψη της απιστίας εξαρτάται από το πόσο κουρασμένη είναι η σχέση του ζευγαριού. Στην περίπτωση που ο απατημένος σύντροφος δεν νιώθει κουρασμένος μέσα στον γάμο του, αυξάνετε η σεξουαλική επαφή του ζευγαριού χωρίς βέβαια αυτό να αποκλείει πιθανούς ξυλοδαρμούς, φασαρίες, μελαγχολίες κτλ. Στην αντίθετη περίπτωση, η αποκάλυψη οδηγεί στην αποξένωση και την αναδιαπραγμάτευση της σχέσης.

Ωστόσο, η διάλυση του γάμου φαίνεται πως δεν είναι πάντα η φυσική κατάληξη της αποκάλυψης, παρόλο που η καταστροφοποίηση (πιστεύω πως αφού η σχέση καταστράφηκε, καταστράφηκε και όλη μου η ζωή) είναι αναπόφευκτη. Ένας καθοριστικός παράγοντας στο ενδεχόμενο του διαζυγίου είναι τα έτη γάμου. Δηλαδή, καθώς αυτά αυξάνονται, οι πιθανότητες διαζυγίου μειώνονται. Παράλληλα, ψυχοθεραπευτές διαπιστώνουν μια ενδιαφέρουσα τάση: ζευγάρια με παιδιά, που παντρεύτηκαν σε σχετικά μεγάλη ηλικία, δείχνουν μικρότερο ενδιαφέρον για την απιστία από τους συνομηλίκους τους που παντρεύτηκαν νωρίς. Επίσης, έχουν μεγαλύτερη προθυμία να συζητήσουν το παραστράτημα του συντρόφου τους και να μείνουν μαζί του.

Παρόλο που μετά την αποκάλυψη η σχέση θα περάσει αναπόφευκτα μια κρίση, το αν ο απατημένος σύζυγος θα μπορέσει να συγχωρέσει την απιστία είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί. Εν τούτοις, ο απατημένος σύντροφος θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του πριν πάρει αποφάσεις για την εξέλιξη του γάμου του. Αν για παράδειγμα αμελούσε την σύζυγο του, περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του δουλεύοντας ή βλέποντας τηλεόραση και ήταν πάντα κουρασμένος όταν έπεφτε στο κρεβάτι, φέρει κι αυτός ευθύνη.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Διαζύγιο ή όχι; Τι είναι καλό για τα παιδιά;      

Η σκέψη του διαζυγίου δεν είναι σίγουρα ευχάριστη λαμβάνοντας υπόψη τις αλλαγές που θα επιφέρει σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Το συντηρητικό κίνημα υπέρ του γάμου και βιβλία όπως το «Unexpected Legacy of Divorce» της Τζούντιθ Βαλενστάιν, προκάλεσαν βίαιη αντίδραση κατά του διαζυγίου και ευαισθητοποίησαν την κοινή γνώμη σχετικά με την σοβαρότητα των επιπτώσεων του στα παιδιά. Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που δεν μπορούν να συγχωρέσουν την απιστία και έτσι καταφεύγουν στο διαζύγιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις το δικό σας καλό είναι σίγουρα και αυτό των παιδιών σας. Δηλαδή αν ο έγγαμος βίος σας δεν μπορεί να συνεχιστεί, τότε είναι σαφώς καλύτερο και για τα ίδια τα παιδιά να μεγαλώσουν σε ένα ήρεμο περιβάλλον χωρίς τσακωμούς και μιζέρια. Αυτό που πρέπει βέβαια να έχετε κατά νου είναι οι εξηγήσεις που θα δοθούν στα παιδιά. Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια Λίζα Βαρβόγλη, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα μεγάλο παιδί, είναι προτιμότερο να αποφύγετε τις αναλύσεις σχετικά με τον χωρισμό. Περιοριστείτε σε κάποιες διαφορές του χαρακτήρα σας και εξηγήστε στο παιδί πως τόσο εσείς όσο και ο μπαμπάς του (ή η μαμά του), το αγαπάτε πολύ και θα είστε πάντα δίπλα του έστω κι αν θα μένετε σε διαφορετικά σπίτια. Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν διαρκώς ασφαλή και προστατευμένα.

ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ!

Ποιος είπε πως ο έγγαμος βίος και η ζωή με τα παιδιά είναι εύκολη υπόθεση; Η κοινωνικές δομές αλλάζουν, ο γάμος μεταλλάσετε, οι ανάγκες συχνά παραμελούνται και η επανάσταση παίρνει σάρκα και οστά, έχει όνομα και διεύθυνση και κάνει μια γυναίκα να ξανανιώσει…

Παρόλο που η απιστία μαστιγώνει την σχέση του ζευγαριού, μπορεί να ξεπεραστεί όταν και οι δυο είναι διατεθειμένοι και επικοινωνήσουν και να επιλύσουν το πρόβλημα τους, αναλαμβάνοντας το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί. Υπάρχουν ζευγάρια που χρησιμοποίησαν το «παραστράτημα» ως ευκαιρία για να εκφραστούν ακάλυπτες ανάγκες, παράπονα και να γιατρευτούν παλιές πληγές. Τις περισσότερες φορές, όταν περάσει η πρώτη μέθη και ο ενθουσιασμός, η πλειοψηφία των άπιστων γυναικών, ομολογούν ότι, εάν ήταν το έπαθλο μιας φανταστικής μονομαχίας ανάμεσα στον άντρα τους και τον όμορφο άγνωστο, θα ήθελαν νικητής να είναι ο άντρας τους.