9 Σεπ 2015

Ένα παιδί μας θυμίζει τον πραγματικό μας ρόλο

"Άκουσε με"

Όταν σου ζητάω να με ακούσεις κι εσύ αρχίζεις να μου δίνεις συμβουλές,
δεν κάνεις αυτό που σου ζητάω.
Όταν σου ζητάω να με ακούσεις κι εσύ μου λες πως δεν πρέπει να αισθάνομαι έτσι,
ποδοπατείς τα αισθήματα μου.
Όταν σου ζητάω να με ακούσεις κι εσύ ψάχνεις για λύσεις στο πρόβλημα μου, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, με απογοητεύεις.
Άκουσε με, μόνο αυτό σου ζητάω. Άκουσε με. Μην μου μιλάς, μην κάνεις πράγματα για μένα, μην ψάχνεις λύσεις, μην με παρηγορείς, δεν είναι αυτό που θέλω - απλά άκουσε με.
Μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου. Δεν είμαι ανήμπορος. Ίσως αποθαρρημένος και διστακτικός, αλλά, όχι ανήμπορος.
Όταν εσύ κάνεις όσα μπορώ και θέλω να κάνω μόνος μου, το μόνο που καταφέρνεις είναι να με ακυρώσεις.
Όταν όμως αποδεχθείς ότι αισθάνομαι, όσο παράλογο κι αν είναι το συναίσθημα μου,
τότε μόνο μπορώ να προχωρήσω και να εξελιχθώ. Μόνο τότε μπορώ να καταλάβω τι κρύβουν οι παραλογισμοί μου - κι όταν πια αυτό το αποσαφηνίσω, οι απαντήσεις θα γίνουν ξεκάθαρες για μένα και δεν θα χρειάζομαι πια συμβουλές. Τα παράλογα συναισθήματα, δεν είναι πια παράλογα,
αρκεί να καταλάβεις τι κρύβουν.
Γι' αυτό σε παρακαλώ, άκουσε με. Κι αν θέλεις να μιλήσεις, περίμενε λίγο.....και τότε εγώ, θα ακούσω εσένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: